Rođen je 1175. godine kao najmlađe dete Velikog župana Stefana Nemanje i Ane i dobio ime Rastko. Njegova starija braća su Vukan, budući gospodar Zete i Stefan, prvi srpski kralj, poznat kao Prvovenčani. 

Kao mladić, oko 1190. godine, dobio je od oca na upravu Zahumlje, ali je ubrzo, 1192. godine, pobegao na Svetu Goru i zamonašio se u ruskom manastiru Sv. Pantelejmona i uzeo monaško ime Sava. Stefan Nemanja se povukao sa položaja Velikog župana 1196. godine i odlazi kod Save na Svetu Goru gde se zamonašio i uzeo ime Simeon. Njih dvojica podižu manastir Hilandar. Nemanja umire 1199.godine, a u Srbiji izbija sukob između Savine braće Vukana i Stefana. Sava 1206. godine prenosi mošti svoga oca Stefana Nemanje u manastir Studenicu i tako miri braću. 

Sava radi na osamostaljenju srpske crkve. Odlazi u Nikeju 1219. godine gde uspeva da isposluje nezavisnost srpske crkve od vizantijskog cara Teodora I Laskarisa i patrijarha Manojla Sarantena koji ga je i rukopoložio i hirotonisao za arhiepiskopa. Po povratku u Srbiju za sedište arhiepiskopije je odredio manastir Žiču. Kao arhiepiskop je radio na prosvećivanju srpskog naroda otvarajući brojne škole pri manastirima. 

Sava se i sam bavi književnim radom. Sastavio je Hilandarski i Karejski tipik, Zakonopravilo i biografiju svog oca "Žitije sv. Simeona - Nemanje". 

Sa položaja Srpskog arhiepiskopa se povukao 1233. godine. Tri puta je hodočastio u Svetu Zemlju. Prilikom povratka sa poslednjeg putovanja 1236. godine umire na dvoru bugarskog cara Jovana II Asena u Trnovu 27. januara. Savin sinovac, srpski kralj Vladislav, prenosi Savine mošti u Srbiju, gde su one svećano pohranjene u crkvi manastira Mileševa, 19. maja 1237. godine.

Od tada se u srpskom narodu stvara Kult Svetog Save. Njegov grob posećuju i daruju i pripadnici drugih veroispovesti - Turci i Jevreji. Na žalost, turski veliki vezir, Sinan-paša, je 10. maja 1594. godine na brdu Vračar u Beogradu, zbog ustanka Srba u Banatu, spalio mošti Svetog Save verujući da će na taj način biti uništen i njegov kult. On je, međutim, još više ojačao među srpskim narodom i zadržao se i do današnjih dana.

Na mestu spaljivanja moštiju Svetog Save danas se uzdiže velićanstvena crkva, najveća na ovim prostorima, Hram Svetog Save.

         

Ove godine zbog epidemiološke situacije u Srbiji proslava školske slave Sveti Sava je obavljena sa malim brojem prisutnih, rukovodstvo škole i kumovi. Pogledajte slike sa obreda.

                       

                    

                        

                   

                 

                   

 

Preuzmite nastavne materijale Download